Parki regionalne we Francji

Parki regionalne we Francji (fr. Parc naturel régional - „regionalny park przyrodniczy”) – forma wielkoobszarowa ochrony przyrody tworzone przez gminy przy wsparciu państwa w celu ochrony dużych obszarów niezurbanizowanych o wyróżniających się wartościach przyrodniczych, kulturalnych i krajobrazowych^[1].

Prawo do zakładania regionalnych parków przyrody ustanowił dekretem Charles de Gaulle 1 marca 1967^[2]. Pierwszym parkiem, który został stworzony, był Parc naturel régional - Saint-Amand-Raisme w maju tego samego roku.

Aktualnie istnieje 51 parków, z czego 49 w części europejskiej. Zajmują obszar 13% kraju na ponad 70 tysiącach km², a na ich terenie mieszka ponad 3 miliony ludzi, czyli zagęszczenie ludności wynosi 41 msk/km², dwukrotnie mniej niż dla całej Francji. Większość parków leży na terenach wyludniających się, bądź podlegających silnej presji ze strony aglomeracji miejskich. W projekcie mniej lub bardziej zaawansowanym są kolejne parki.

Każdy park posiada swoją kartę określającą sposoby ochrony przyrody, środki pozwalające na harmonijny rozwój itp.; determinuje on kierunki i podstawy ochrony krajobrazu na jego terenie.

Parki regionalne posiadają swoją markę prawnie chronioną przez państwo. Pozwala ona lepiej promować produkty i usługi gospodarki lokalnej^[3].

Wszystkie parki krajobrazowe są zrzeszone w federacji (La Fédération des Parcs Naturels Régionaux) mającej na celu wspierać i kontrolować pracę parków oraz prowadzić ich promocję. W trakcie powoływania nowego parku, lub nowej karty parku opinia tej instytucji jest obowiązkowa.

Odpowiednikiem regionalnych parków przyrody we Francji są polskie parki krajobrazowe. Analogiczną formą ochrony przyrody są też brytyjskie parki narodowe. Innymi francuskimi wielkoobszarowymi formami ochrony przyrody są parki morskie i parki narodowe.